28 mei 2014
‘Als ik zeg dat we een gedicht gaan schrijven, dan weet ik nu al wat ze gaan zeggen.’ Wij kijken L. vragend aan. ‘Bleh, schrijven’, doet ze voor en ze zakt onderuit in haar stoel. Meteen herinner ik me dat ook weer van toen ik zelf op school zat. Getver, taal. Totdat op die ene dag er een dichteres in de klas kwam. Ze las ons voor en zette ons toen aan het werk. Ze hielp ons op weg, zette stapjes met ons, leidde ons door een proces. Aan het eind van de middag had ik een gedicht geschreven. Sindsdien weet ik dat ik eigenlijk houd van taal.